നീയെന്ന സത്യം
നാളിതു വരെ നിന്നെ ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിട്ടില്ലയിരുന്നു....സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ലയിരുന്നു...കടലോളം കിനാവുകള്‍ കണ്ടുകൂട്ടുമ്പോഴും ആകാശത്തോളം മോഹങ്ങള്‍ കുന്നുകൂട്ടുമ്പോഴും എന്‍റെ പാതകളില്‍ ഞാന്‍ എന്നും ഏകനായിരുന്നു. വിളിക്കാനും പറയാനും ചിരിക്കാനും കളിക്കാനും ഒരായിരം പേര്‍. അപ്പോഴും വേറിട്ട വഴികളില്‍ എവിടെയോ എങ്ങനയോ എപ്പോഴോ കുടിങ്ങിപോയ എന്‍റെ മനസ്സും അന്നോളം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഹരിത പുളിനങ്ങള്‍ തേടുകയായിരുന്നു...
അകലെ നിന്നെങ്ങോ നിന്‍റെ പുല്ലാംകുഴല്‍ വിളി എന്‍റെ കാതില്‍ സ്നേഹ മന്ത്രങ്ങള്‍ മൂളിയപ്പോഴും കാറ്റിന്‍റെ കുറുമ്പോ ചെങ്കണ്ണി കുയിലിന്‍റെ തമാശയോ ആണെന്നോര്‍ക്കാനെ എനിക്ക് കഴിയുമായിരുനുള്ളൂ. വേഗത്തില്‍ പതിയുന്ന എന്‍റെ പാദമുദ്രകള്‍ ഇത്തിരി വെട്ടം നെഞ്ചിലേന്തി വന്ന മിന്നാമിന്നി കൂട്ടം പോലും തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല. ജന്മാന്തരങ്ങളുടെ വിജനമായ താഴ്വരകളിലൂടെ, ഉള്ളില്‍ സപ്ത സ്വരങ്ങളുടെ ലയ വിന്യാസങ്ങളും പേറി, മുറുകുന്ന ഹൃദയ വേഗത്തിന്‍റെ താളത്തില്‍ ഞാന്‍ അലഞ്ഞു തിരിയുമ്പോള്‍ നിന്‍റെ പുല്ലാംകുഴല്‍നാദം അകന്നകന്ന് അലിഞ്ഞില്ലാതെയായി.
വഴിയോര ചെടികളുടെ തളിരിലകളില്‍, നിന്‍റെ നാമം എന്നെ ഓര്‍മ്മിപ്പികാനായി കാലം സ്മൃതി ചിത്രങ്ങള്‍ കോറിയിട്ടിരുന്നു. അതും മറന്ന്, അതും മറികടന്ന്... യുഗപിറവിക്കും അപ്പുറം യാത്ര പോകവേ, ഞാന്‍ കണ്ടു !!! എന്‍റെ ഹൃദയം നെഞ്ചോടടുക്കിപിടിച്ച് ചേതനയറ്റുകിടക്കുന്ന നീ എന്ന സത്യത്തിന്‍റെ നിരാശയില്‍ കുതിര്‍ന്ന നിഷ്കളങ്കമായ മുഖം, മരണം നിന്നെ ഒന്നായി കവര്‍ന്നിട്ടും കൈവിടാതെ നീ മുറുകെ പിടിച്ച എന്‍റെ ഹൃദയം, മന്വന്തരങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പുറവും നിന്നില്‍നിന്ന് സ്വതന്ത്രമായിട്ടില്ല എന്ന സത്യമാണ് ഞാന്‍ അറിയാതെ തന്നെ നിന്നെ തേടാന്‍ എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്.
മഹാ ഉള്‍ക്കാഴ്ചകളുടെ നിമിഷം !!! എന്‍റെ ഓര്‍മകളുടെ ഊഞ്ഞാലാട്ടത്തില്‍ വീണ്ടും ഞാന്‍ നിന്‍റെ പുല്ലാംകുഴല്‍ ഗാനം വ്യക്തമായി കേട്ടു. വഴിയോര തളിരിലകളില്‍ കാലം കോറിയിട്ട നിന്‍റെ നാമം വ്യക്തമായി കണ്ടു. നാളത് വരെ നിന്നെ ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്ന്നു. സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ലയിരുന്നു. വീണ്ടും ഓര്‍മ്മകളുടെ മേച്ചില്‍ പുറങ്ങളില്‍ നിന്ന് തിരിച്ചു നടക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ നിനക്കായി തിരയുകയായിരുന്നു. സ്നേഹത്തോടെ... ഒരു വട്ടം കൂടിയെങ്കിലും ഈ മൗന സന്ചാരങ്ങളില്‍ എവിടെയെങ്കിലും വച്ച് കണ്ടുമുട്ടനെ എന്ന പ്രാര്‍ഥനയോടെ... നീ തിരിച്ചു വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ...
No comments:
Post a Comment